Op 19 mei 2023 creëerde ik op verzoek van Shirine Moerkerken een generatieopstelling tijdens haar miniconferentie rondom het boek ‘De Goede Voorouder – Langetermijndenken voor een Kortetermijnwereld’ van Roman Krznaric.
Krznaric refereert in zijn inspirerende boek regelmatig aan het ‘7 generatieprincipe’ dat inheemse volken gebruiken bij besluitvorming. Ze vragen zich dan af wat de gevolgen van een besluit is voor de 7e generatie na ons.
Wat Krznaric echter niet noemt is dat ook de verbondenheid met de voorouders daarin wordt meegenomen.
Ik besloot die ook mee te nemen in de generatieopstelling.
Vanuit stilte volgden de 112 aanwezigen hun voeten naar een plek in de 7 lijnen van 16 generaties; 8 generaties voor de rij van ‘generatie nu’ en 7 generaties voorouders.
Mijn collega’s Moussé Dramé en Kodjo Agbodjalou deden een klein plengoffer in 7 schaaltjes aarde met een kaars en staken de kaars aan.
Zij gaven elke 7e voorouder in verbinding dit schaaltje met de woorden ‘ik geef je dit’. De ontvangende generatie nam het schaaltje aan, sprak ‘dankjewel’, ademde een keer diep in en uit en draaiden rustig om, om vervolgens het schaaltje door te geven aan de volgende generatie.
Zo bewogen de 7 schaaltjes in alle rust en aanwezigheid door de lange zaal om uiteindelijk 16 generaties verderop te eindigen in de handen van de 8e generatie na nu.
De woorden die erna door de ruimte klonken vertolkten het voelbare onbehagen, ongeduld en emotie rondom de generatie van ‘nu’. Maar ook de kalme rust bij de verre voorouders én zelfs bij de verre generaties na ons…..
Wat zou dat betekenen, vraag ik me nog steeds af.
Waren de generaties na ons zo rustig omdát ze in deze opstelling plek hadden en werden gezien?
Deelnemers namen de ervaring mee naar de vraagstukken waarin ze werkzaam zijn en de belofte die ze aan de 8e generatie na ons zouden willen maken.
Fotografie: Mirjam van der Linden